Hayvanlar alemi

Chitwan Milli Parkı'nda vahşi hayatta geçirdiğim 2 günden sonra Hindistan'a geri döndüm.
Chitwan'daki ilk günümüzü Tharu denen yerel halkın yaşadığı köylerde gözlemlerde bulunarak geçirdik. Nehir kenarında günbatımını izleyerek (hayatımda izlemediğim kadar gündoğumu ve günbatımını son bir aya sıkıştırmaktan helak olmuş durumdayım) günü erken saatlerde tamamladık. İkinci gün aksiyon günüydü. Erken saatlerde (gündoğumunu izlemeden) fil safari turuna başladık. File binmek pek de konforlu sayılmaz. Hayvanın her adımında 20-30 santimlik salınımlar gerçekleştirmek zorunda kalınıyor. Jungle'a girmemizle en tehlikeli hayvan olarak tanımlanan gergedan ile karşılaşmamız bir oldu. Fil gergedanlari görüp ürkünce kedi tırlaması türünden bir harekete başladı ki bunun fildeki karşılığı 5.0 richter titreme şeklinde oluyor. Beraber gezintiye çıktığımız diğer fil nehirden aldığı suyu püskürtme, hortumunu sürücüsünün bacağına değdirme gibi hareketlerle neşe kaynağı oldu. Öğleden sonra kano ile yaptığımız gezintide nehir kenarında kendince dinlenen timsahları irdeledik. Herhangi bir taarruzları olmadı. Akşam tamamen turistik kaygılarla yapılmış Tharu danslarını izledik.
Nepal-Hindistan sınırını geçmemle kaos ortamına tekrar merhaba demiş bulunuyorum. Yine boş boş gezinen binlerce insan, yine anlamsız yere yaratılan o densiz gürültü, yine 35°C sıcak?
36 saate yakın sürecek bir tren yolculuğundan sonra Bombay'a varıp oradan uçakla 3. durağım Hong Kong'a uçacağım.

Gorakhpur - Uttar Pradesh - Hindistan