Kurak ellerde: Salta

Iguazu'dan direkt Salta'ya yer bulamayınca Resistencia'ya kadar gidip oradan aktarma yapmaya karar verdim. Bilet bulamayisimi haftasonu olmasina baglamistim; ancak Bati Şeria ve Gazze Şeridi'nden sonra bu otubusun de Israilliler tarafindan isgal edildigini gorunce sebebi anladim.
Resistencia'nın meali "Direniş" olsa da şehrin hiç öyle anarşik bir tarafı yok, gayet halim selim bir kent. Sanırım Pazar günü olmasının da etkisiyle sokaklarda in cin top atmaktaydı. Sakin sessiz akşamki Salta otobüsünü bekledim.
Salta şehri, Arjantin'in kuzeyinde yer alıyor. Birbirini dik kesen paralel caddelerden oluşmuş. Ancak, şehir sanki günümüzde değil de 30 sene öncesinde yaşıyormuş gibi. Arabalar 70 model, evler eski... Antik bir havası var buranın.
Bolivya'ya yaklaştıkça çehreler esmerleşti ve yerlileşti. Nitekim, doğa da kuraklaştı. Ortam, çöl havasına büründü. Günlük turlarla şehir dışına çıkıp garip şekilli kızıl kayaları ve kaktüsleri görmek mümkün. Ben de Cafayate'ye günübirlik bir tur aldım ve kızıl kaya oluşumlarına bolca doydum. Turda ilk defa bir Yunan'a rastladım. Nikolas Atina'da oturuyor ama üniversiteyi Midilli'de okumuş. Hemen kaynaştık, Türkçe-Yunanca ortak kelimeleri bulmaya çalışıp eğleştik...
4000 m'ye kadar çıkan, oksijen yetmezliğine karşın koltuklarının üzerindeki maske bulunan "Bulutlara giden tren" şu an maalesef kullanımda olmadığı için binmek nasip olmadı.
Kuraklığın dozunu arttırmak amacıyla yönümü Şili'ye, Atacama Çölü'ne çeviriyorum.





San Pedro de Atacama - Şili